Bugün 🙂 Bu an, şimdi… Ne yapmak istiyorsanız, nasıl yapmak istiyorsanız onu hemen şimdi, tasarladığınız veya hayal ettiğiniz gibi gerçekleştirmek için harekete geçin. Bunun için bir hedefiniz var değil mi? Yoksa, hedefinizin ne olduğunu anlamak için hemen şimdi üzerinde düşünün. Ama telaş etmeden, aciliyet duygusu içinde olmadan 😉
Zaman zaman dağlar beni çeker. Memleketimin ya da dünyamızın çeşitli yerlerindeki dağları… Kimi mağrur, kimi beli bükük durur. Kiminin tepesi kardan kurtulmaz kimi bozkır, kayalık… Dağlara doğru yürürken bazen yaslanma ihtiyacım, bazen en tepede olma ihtiyacım, bazen omuzlarında uyuma ihtiyacım, bazen de her şeye biraz daha yukarıdan bakma ihtiyacım olur. Bazen de sırf o dağla […]
Artık pek çok yerde regresyon çalışması, geçmiş yaşamları şifalandırmak, regresyonla geçmişi onarmak, temizlemek vs. gibi anlatımlara daha sık rastlıyorsunuz… Çokça merak, biraz ürküntü, biraz heyecan, biraz küçümseme, biraz yüceltme ile bakıyorsunuz… Bakış açınıza bağlı olarak 🙂 Bugüne kadar danışanlardan, arayan soran bilgi alan kişilerden, ne işle uğraştığımı merak edenlerimizden aldığım geri bildirimlere dayanarak bu konuya […]
Gezegenimizin tüm tarihi sanki iyi ile kötünün amansız, bitmek bilmeyen savaşından ibaret gibi görünüyor…ve kişisel tarihlerimiz de öyle! Bir kısmımız diğerlerini yargılayıp asar, keserken bir kısmımız da başka diğerlerini asıp kesiyor, iteliyor, öteliyor… Başka bir kısım insanlar da bir kısmımızın beğenmediği, sevmediği, birlikte yaşamak istemediği ya da hayran olduğu, biat ettiği, öykündüğü insanları temsil ediyor. […]
Her şey sanki çok çabuk olup bitmiş gibi…Oysa bitmedi elbette. Yıllardır adını duyduğum ve yürüyenlerin öykülerini ucundan kıyısından dinlediğim bu rotada yürüme fikri, regresyon terapistlerinin dünya kongresini Porto’da yapmaya karar vermesiyle içime ateş düşürdü! Sonrasını ise bu sayfalarda siz de okuyacaksınız. Hem kendi yaşamımız hem de tüm varoluş o kadar değerli ki ! Bunu içime […]
Bazen yol önümüzdedir…ama adım atamayız, başlayamayız. Gerçekte içimiz ister adım atmayı, başlamayı. Bir yandan da geride kalacakları düşünürüz…yapılacak işler, çocuklar, sevdiklerimiz, ilgimizi bekleyen bir dolu şey yani. Böyle zamanlarda “tut ki öldüm” diye düşündüğüm olmuştur. Öldüğümüzde geride bıraktıklarımız için artık hiç bir şey yapamayız. Ne tamamlanmayı bekleyen dosyalar, ne yıkanması gereken çamaşırlar, ne köpeciğin aşısı, […]