Çocukluğumuz annemize babamıza kendimizi sevdirmeye çalışarak geçebiliyor 🙂 Hatta önce annemize diyebilirim. Dünya hayatımıza gelişimizle ilk nesne ilişkimizi kurduğumuz kişi annemiz oluyor. Hayatla ilişkimiz böylece başlıyor. …
Evet, bir şey değişir! Kendi hayatımızın yazarı, kurgulayıcısı, kareografı, oyuncusu olduğumuzun farkına varmak çok şahane bir zirve duygusu yarattığı kadar ürkütücüdür de 🙂 Her şeyin sorumlusu …
İnsan olarak varlığımızın bilincine varmakla bu tuzağı görebilir ve içine düşmeyebiliriz. Daha doğrusu bu bütünlüğün, BİRliğin içinde olduğumuzu farketmek, BİRliği bizim oluşturduğumuzu farketmek, “ben” olmazsam …
Otorite olarak “ben”den ayrı bir şeyi tanıdığımızda, yani böyle bir şeyin varlığını kabul ettiğimizde “ayrılık” duygusu ile birlikte dışlanmışlık, görmezden gelinme, yalnızlık, boşluk, sevilmeme, değersizlik …
Tanrı ? Kimdir, nedir, ne işe yarar, ne demektir ? Offf…çok fena sorular bunlar!!!Ucu bucağı olmayan başka sorulara da yol açar üstelik 🙂 Şu anda …
