Hasetten çatlıyoruz (mu?)!
Haset; başkalarının sahip olduklarının (buna inandığımız) aslında bize ait olması gerektiğini (buna inandığımız) düşündüğümüzde gelen duygudur. “O unvanı aslında ben hak ediyorum – o elbise aslında bana daha çok yakışır – bu adama/kadına…
Parçalandık mı? Toparlanalım o zaman!
Artık anne karnındayken ve hatta çok daha öncesinde enerji düzeyinde anılar biriktirdiğimizi, atalarımızdan ya da kendi varlığımızdan gelen bir tür enerjetik gen zincirinden etkilenen anılara sahip olduğumuzu biliyoruz. Gelişen bilimsel araştırma yöntemleri ve…
“Acı”nın bir mesajı var! Acı çekmekte ustalaşanlarımız!
İster fiziksel ister duygusal olsun. Acı çektiğimizi hissettiğimiz, düşündüğümüz zamanlar vardır. Böylesi zamanlarda bu acıdan kurtulabilmek için ya bir hekime görünmek isteriz, ya bildiğimiz ilaçlardan birini alırız, ya ölmek isteriz… Bir başka yol…
SU AKAR, YOLUNU BULUR!..
Çocuk danışanlarımla çalışmaların başlangıcında elbette önce anne ve babasından kısa bir bilgi alıyorum. Çocuğun doğumuna, hamilelik sırasındaki olaylara, genel olarak anne ve babanın bir çocuk sahibi olmayı düşündükleri zamanlara dair bazı kısa ve…
“Sadece nefes al!” ya da “Koyver gitsin”
Çocuklarımız küçükken elbette sık sık ağlarlardı… Konuşamadıkları için daha da bir ağlarlardı 😉 Ne yapsın bebeler, nasıl anlatsınlar ki dertlerini başka türlü 🙂 Böylesi zamanlarda, yani yaklaşık 6 aylık olduklarında onlara nefes almayı öğretmiştim.…
YUVAYA BADİ BADİ DÖNÜŞÜMÜZ…
🙂 Badi badi? Belki biliyorsunuz ama yine de not düşmek istiyorum. Birinin yürüyüşünü tarif ederken ama en çok da çocukların yürüyüşünü tarif ederken kullanırız bu sıfat tamlamasını. Ördekler gibi iki yana yaslanıp sallanarak paytak yürüyüşü tarif…
Kendi Küçük Hayatlarımızda Kırk Yamalı Bohça Saklı…
Biliyorum 🙂 Kendi küçük hayatlarımız demek haksızlık… Sadece evrende dünyamızın kapladığı alanı ve bunun üzerinde biz insan canlısının kapladığımız alanı düşününce, göreceli bir küçük hayat demek istiyorum 😉 Beni anlayışla karşılayacağınızı umut ediyorum… Yazmaya…
Korkuyla Kucaklaşıyorum (3)
Çocukluk yıllarımın geceleri ve rüyalarım benim en sevgili arkadaşlarımdı aslında 🙂 Günün sonunda nihayet yatağa yattığımda tamamen kendimle kalabiliyordum…sabaha kadar ister uyur, ister uyanık kalır hayal kurar ister rüyalara dalar çıkardım…yaşasındı özgürlük 😉…
Korkuyla Kucaklaşıyorum…(2)
Korktuğumu farkedip, bunun kendime nasıl bir azap verdiğini anladığımda şimdilerde “ergenlik” diye adlandırdığımız o korkunç karanlık, heyecanlı ve sürekli bir alt-üst oluş dönemini de yaşıyordum 🙂 Her an her şey olabilirdi veya olamazdı……
Çocuklar Büyürken Neler Oluyor?
Çocukluğumu çocuklarım olduğunda hatırladım 🙂 Anne olmayı öğrenirken nasıl bir çocuk olduğumu daha iyi anladım. Belki de çocuk olmayı öğrendim önce, sonra anne olabildim. Olabildim mi onu da çocuklarım anne & baba olduklarında…
